"El alma cuando sueña, es teatro, actores y auditorio"

9 de junio de 2010

NOTAS FINALES CURSO 2009 - 2010

OS PROPONGO HACER UNA MERIENDA (OS INVITO YO) EL PRÓXIMO MARTES 15 DE JUNIO A ESO DE LAS 6'30 EN EL BAR DEL PATRO Y NOS DESPEDIMOS OFICIALMENTE. Confirmad asistencia con un comentario o lo que penséis.




Con este post voy a dejar de escribir en este blog hasta elcurso que viene. Es hora de poner notas, cerrar curso y hacer balance. Desde mayo que ya no tenemos optativas y practicamente ni os veo ni hablo con vosotros. Todo se ha nublado tras el velo del olvido y de la vorágine de los últimos días de curso.

También nos ha afectado bastante (al menos a mi) el aplazamiento temporal de Pappa Mio. Fue la puntilla final que nos dejo con un sabor agridulce, pero espero que según vatyan pasando los días, cuando echeis la mirada atrás, os sintáis orgullosos del trabajo hecho durante el curso, porque ha sido muy variado y muy bueno.
Yo, ahora, como profesor que soy, debo poner las notas, aunque para mi todos habéis sido y sois importantes y los mejores alumnos que hubiera podido imaginar. He hecho una sola distinción general, entre el 9 y el 10. Todos tenéis un sobresaliente, pero sabéis igual que yo, que ha habido gente que se ha implicado un poquito más que otra. pero ahora, al final, no quiero hacer grandes distinciones. Sólo una, de un punto. Esa es mi decisión.

A nivel personal y uno a uno, quiero dedicaros unas palabras:
  • ANA ALBIAC: Has sido una de las almas de la clase durante todo el año. Siempre abierta a todo, siempre con ganas de participar y divertirte. A pesar de tus barreras iniciales creo que he conseguido abrirte mucho y perder la verguenza. Has hecho cosas que ni hubieras imaginado como el resto de tus compañeros y has tenido una gran evolución. Hubiera querido trabajar un poco más contigo la dicción y las prisas que tienes a la hora de hablar, pero no hemos tenido tiempo. Tal vez en otra ocasión. Tu capacidad de trabajo está fuera de toda duda, tu implicación ha sido excelente a pesar de las discusiones y la broncas (que yo creo han sido producto de los nervios en muchas ocasiones) Tu actitud nate la asignatura ha pasado de positiva a muy positiva y ha sido un enorme placer terte como alumna. Un auténtico privilegio. Personalmente, yo creo que nunca nos habiamos llevado mal, aunque teniamos una re4lación distante. Creo que este año te ha servido para conocer más mi parte artística. El año que viene será diferente, porque volverá el Txema profe de soci, pero el Txema profe de Teatro y Ana, creo que han conectado ¿Tú que crees? Bueno tu nota no puede ser otra que un 10. Te lo mereces. Un besote y buen verano.
  • LUCÍA ANIENTO: Reconozco que antes de que te apuntaras a esta optativa, creo que habiamos hablado una o ninguna vez. Creo que confundía tu nombre incluso y no tenía claro que Lucía eras tú. Ahora si que sé quien eres y debo reconocer que ha sido muy grato conocerte un poco mejor. Como estudiante tenía buenas referencias tuyas y a nivel de trabajo e implicación, te has volcado con la asignatura más de lo que hubiera podido imaginar. Has sido una alumna modelo, un ejemplo de superación para tus compañeros, pues has pasado de la verguenza absoluta a ser la protagonista del montaje de reyes, y eso tiene mucho mérito. Siempre guardaré en mi retina tu sonrisa y en mi album tu foto de Naiala. Eres una de las alumnas que más sentido ha dado a mis clases, pues has evolucionado y aprendido muchísimo. Espero que mis clases te hayan ayudado a superar un poco más la timidez, la mágica timidez que tienes y que tanto me gusta. Eres un solete Lucía y te he cogido muchísmo cariño. Espero que dure nuestra buena relación mucho tiempo. De nota te pongo un 10 porque no me caben más números en el boletín, porque sino te ponía un 20. Feliz verano.

  • BELÉN CASTELLÓ: Has sido la alumna Guadiana (río de España que desaparece debajo de tierra y vuelve a aparecer unos kilómetros más allá) de la asignatura. Has pasado de la vergüenza total y la risa floja, a la implicación y seriedad absoluta en la obra de Fa i Lles, para acbar con el enfado de niña (grande pero niña) en Pappa Mio. A pesar de todo, creo que has evolucionado mucho y te has implicado bastante. Ha faltado quizás un poco más de trabajo y seriedad, sobre todo en las actividades alternativas a la asigntaura. Pero en general creo que has sido una buena alumna y que has tenido voluntad de trabajar y de mejorar. Me gustaría que la próxima vez que te enfades conmigo me digas el por que y si una cosa no te parece bien, te pronuncies. Que lo digas no querrá decir que vayamos a ahcerte caso, pero por lo menos sabré tu opinión, y no me tendré que enfrentar a tus enfurruñamientos por motivos desconocidos que me sorprenden. Mi nota para ti, un 9.

  • HUGO LÓPEZ: Yo ya te conozco desde hace mucho tiempo. Demasiado tal vez para una relación entre profe y alumno. Creo que tu ya tenías una idea preconcebida de mi y yo, que no te he dado clase este año, te he visto desde otro prisma (un poco más negativo la verdad, sobre todo a principio de curso) Puede ser que eso me haya hecho ser más exigente contigo de lo que tal vez hubiera debido ser. A la gente que apreceias normalmente le exiges más que al resto porque tienes grandes espectativas con él. Y no es justo, lo sé. Pero es difícil de no hacerlo así. pero creo que he aprendido a llevarlo y a distinguir entre el Hugo de Teatro y el otro Hugo, con el que me encontraré de nuevo el año que viene en Sociales. No quiero decir que sea malo ninguno de los dos, pero si que quiero decir que el Hugo de Teatro, es un muy buen Hugo. Implicado, trabajador, sonriente, a veces un poco ausente, pero concentrado y aplicado cuando tocaba. Ese es el alumno que me gustaba, con un caracter un tanto especial, pero ¿quién no es especial? Ha habido días buenos, días fantásticos y días no tan buenos. Pero creo que has descubierto que el Teatro te gusta, por lo menos verlo. También tienes muchas posibilidades como actor. A ver si tenemos suerte y en 1º de bachiller nos ponen la optativa de Teatro. Como nota, te pongo un 9. Sé que no te gusta esta frase, pero creo que podías haber dado un poquito más. Yo sé que tienes más potencial, aunque estoy muy contento con tu potencial de este año. Pero también estoy convencido que en 1º de bachiller te pondré un 10.

  • ANDREA PASTOR: No me podría haber imaginado a una alumna mejor que tú. Responsable, trabajadora, implicada, involucrada y siempre con unas tremendas ganas de hacer cosas y de pasarselo bien. Ése era el espíritu que yo quería en mis clases y tu viniste con él desde el primer día. Y te doy las gracias por ellos. Me quedo con tu gorro y tu chaqueta del cantajuegos. Has evolucionado muchísimo y has sido un gran motor para la clase. Siempre con ganas y sin decir que no a nada. siempre intentandolo a pesar de tu timidez y tu vergüenza. Creo que has mejorado mucho en eso. Como persona, eres una tia cojonuda y me gustaría que no cambiaras nunca de actitud ante la vida, y si cambias, que sea para mejor, aunque lo veo difícil. Me dolió muchísmo no darte papelñ para el Pappa Mio, porque te lo merecías más que nadie, pero me agobie un poco con los plazos y con las prisas a la hora de hacer el guión. Pensé en compensartelo con lo del Tricicle y tal, pero no era lo mismo. Yo lo sabía, pero en ese momento me estresé. Lo siento, porque no tenía ningún motivo para no darte un papel. Fue sólo el agobio. Si lo volviera a escribir hoy, te daría uno sin pensar. Personalmente, ya he dicho antes que me pareces una tia genial (antes he sido más bruto) y espero que sigamos con el buen rollo el año que viene. Tu nota, un 10 como una catedral.
  • BELÉN ROJAS: Hasta bien entrado el curso, me costaba sacarte dos palabras seguidas. Ahora creo que ya no te cuesta tanto hablarme de una forma más natural. has evolucionado mucho comolos demás. Has sido voluntaria para todas las actividades propue4stas y, aunque nos debes un monólogo, has sido una de las alumnas de mayor progresión de la clase. Creo que esta clase te ha ayudado a ser más tú misma y a no tener miedo escénico, o por lo menos a no tener tanto como antes. Como persona, me gustaría haber llegado un poquito más hasta ti. Creo que no te conozco lo suficiente, pero si quieres podemos solucionarlo poco a poco. Al menos creo que me he ganado parte de tu confiazna y eso me hace sentirme un poco más especial para ti, no un profe más. Aunque a lo mejor estoy equivocado y crees que soy uno más... Yo creo que eres una chica estupenda a la que me apetece seguir conociendo, y eso intentaré en los próximos cursos. Un honor tenerte en clase de teatro. Un enorme 10 para ti también.

  • ADRIÁN BENEIT: Siempre voluntarioso, siempre abierto a cualquier ejercicio, siempre dispuesto a hacer lo que te dijera, siempre participativo... Un gustazo tenerte de alumno. Te has entregado y has aprendido como el que más sin poner ninguna pega ni ningún pero. Eras parte del secreto del funcionamiento de esta clase, pues con actitudes y alumnos como tú, esta experiencia no podía salir mal. Te has destapado como cantante infantil, fuiste un gran Corifeo y se ha descubierto un gran humorista para el futuro, un crak de los monólogos de humor. La verdad es que creo sinceramente que cualquier cosa que te propongas la puedes llevar a cabo con tu espíritu de sacrificio, tu trabajo y tus ganas de aprender. Así que si quieres ser actor, no tengo la menor duda que serás uno de los mejores de la misma forma que no albergo ningún género de dudas en tu capacida de ser arquitecto, bombero o lo que te de la gana. TÚ SÍ QUE VALES. A nivel personal, que quieres que te diga... Creo que eres un crack y espero que sigas así el año que viene y el otro y el otro. Es difícil llevarse mal contigo y eso habla muy bien de ti. Espero que esta clase y este profe te hayan aportado cosas en tu formación. Sólo con eso estaría más que satisfecho. Tu nota... ¿Cuál va a ser? Un merecidísimo 10


  • ADRIÁN JAÉN: Eres Teatre en estat pur. No hi ha ningú que visca més intensament la classe ni ningú que li posse tanta ànima a les seues interpretacions. S'hem rigut a muntó amb tu enguany i estic segur que tant els teus companys com jo coincidim en que has sigut l'alegria de la classe. Tots esperavem la teua interpretació quan imporvisavem perque ens aseguraves espectacle. I això és el Teatre: espectacle. Jo com a professor, me sent molt orgullós de la teua progressió i m'agradaria donar-te les gràcies pel teu recolç incondicional, pels ànims que m'has donat tot l'any, pel teu treball, per les teues ganes, per la teua actitut i per moltes altres coses. També m'agradaria recordar-te que la vida no és només teatre i que de vegades la realitat es ben diferent, però sé que trobaràs moltes experiències positives al món de la interpretació i per això et convide a continuar el camí que has començat enguany. Jo de tu m'apuntava a clases de teatre en qualsevol lloc, perque vegent allò que t'aporta a nivel personal, crece que si prescindires d'açò prescindiries d'un motiu per a sentir-te feliç i jo, Txema Gil, vull que sigues feliç, perque t'ho mereixes. Ara només falta que l'any que ve a les classes de Socials estigues tan enxufat com enguany, encaraque em sembla que això serà una miqueta més complicat... Gràcies de nou per tot, sobretot pel suport incondicional. S'agraix. La teua nota, com no podia ser d'un altra forma, un grandissim 10.
  • JOAQUÍN LACASA: Has alternado la implicación y la desaparición de las clases. Creo que te costó enchufarte y concentrarte en la clase de Teatro. No venías muy convencido de que esto fuera lo tuyo o de que te lo fueras a pasar bien. Creo que tuviste un cambio importante en positivo y que has llegado a creerte uno más, a formar parte del grupo y a remar en la mi9sma dirección que los demás. Un poco enjugazado en el primer trimestre, hiciste una buena aportación en el segundo trimestre. Fuiste entrando en la dinámica de las clases de dramatización, pero creo que a una velocidad menor que la de la mayoría de tus compañeros. Puede ser por personalidad o porque tú eres así, no lo sé, pero creo que al final, has sido uno más y tu aportación ha sido importante para el grupo. Me hubiera gustado verte vestido de cabra cantando y bailando, porque sólo de imaginarlo me parto de risa, hubiera sido un bonito y divertido colofón, pero no ha podido ser. A nivel personal, ya nos conocemos de otros años y a pesar de que en 3º te he perdido la pista, supongo que el año que viene nos volveremos a encontrar, para bien o para mal. espero que sea para bien. Un feliz verano te deseo pues y el año que viene más. Tu nota es un 9.
  • SONIA MARTÍ: No sé que decirte que no te haya dicho ya. Has trabajado como la que más, te has implicado como la que más, has tenido una actitud estupenda como la que más, has tenido predispodisción como la que más y todo lo demás como la que más. Sinceramente no esperaba menos de ti. Pero también sinceramente, pensaba que no te lo ibas a tomar muy en serio. Y debo reconocer que me has sorprendido. Uno de mis objetivos en este curso fue el no decepcionarte, sobre todo a ti, porque en parte fui yo el que te empujó a coger Teatro. Me propuse que disfrutaras y que aprendieras muchísimo y he trabajado con empeño para ello. Siempre los mejores alumnos son los que más te exigen como docente. Y yo me he exprimido al máximo como profe de Teatro por ti y por todos tus compañeros. Espero haber conseguido al menos en parte mi objetivo. Como alumna, eres una megacrack de los estudios, de la interpretación y de todo lo que te propongas. Yo de mayor quiero ser como tú. Como persona, hemos vivido muchos momentos y sabes que te aprecio un montón y que a lo largo de tu vida escolar, me voy a seguir esforzando en tratar de enseñarte algo nuevo día a día, para que cuando abandones el colegio me recuerdes con una sonrisa, la misma que se dibujará en mi cara cuando me venga a la mente tu recuerdo y el de una frase que permanecerá en mi mente para siempre junto con tu cara de concentración, el gesto de tu mano y tu vestido blanco con la cinta dorada en tu pelo rubio: Escolteu ¡oh poble de València! la història dels antics deus... Un 10 para mi chica 10.

  • ISABEL MILIÁN: Ha sido un año raro el tuyo. Eras una en mi clase y otra fuera. Al principio pensé que sería positivo Teatro para ti, porque te permitiría desconectar de todo aquello que te nubla la cabeza tan a menudo. Y creo que lo consguimos. En clase disfrutabas y participabas. Eras una de las mejores, pero también es cierto que te fuiste desinflando según avanzaba el curso y por cosas que no tenían nada que ver con la clase de Teatro. Y nos vimos las caras en este despacho, cosa que tengo que reconocer que no me hizo ni la más mínima ilusión. He tratado de dejar a un lado todo eso cuando estabamos en clase de Teatro y creo que entre tu y yo, lo hemos conseguido casi siempre. Nadie es perfecto y por eso existe el casi. Dudé cuando quisiste ser la Corifeo, pero confié en ti. Y no me defraudaste. para nada. Al contrario, me hiciste sentirme muy orgulloso de ti y de mi alumna de Teatro (a pesar de tu empanamiento momentaneo del día del Compitalia) De todo se aprende y tú algo habrás aprendido de eso. En cuanto al trabajo... Bueno, no es tu fuerte pero has cumplido con lo que se te pedía y has dado ese plus que os pedía en mis clases. Un plus sobretodo de motivación e implicación. Has sido una más y has tirado del carro cuando ha tocado. Y eso te honra y es lo que trato de recompensar con la nota, que sinceramente, para mi, es lo de menos. Me quedo con la Isabel persona que he conocido. A buenas, eres ya una preciosa y encantadora mujer a la que da gusto tratar y apetece conocer y tener entre mis amigos. Y a pesar de tus rayadas momentaneas, espero que la Isa que mola, se vuelva a aparecer muchas más veces delante de mi. Me temo que el año que viene no te daré clase, pero ya sabes que estaré por el Patro por si me necesitas para algo. Un besote y un 9 de nota.


  • IRENE PRIMA: Aunque eres un poco vaga (dicho con todo el cariño) y que no te has currado mucho las entradas en el blog y esas cosas, me ha sorprendido tu participación en la clase. Creí, cuando vi tu nombre en las listas de principio de curso, que te iba a costar mucho engancharte y que te lo ibas a tomar un poco a guasa. Pero me equivoqué y me alegro mucho por ello. Había días que parecía que esto no iba contigo y otros que estabas participativa y concentrada. Un poco irregular diría yo, pero sólo un poco. En general, creo que has trabajado bien y te has implicado en los momentos clave. Tal vez deberías haberte separado un poco de Isa en las clases (y no es por Isa, sino porque parecias un conjunto indisoluble y para los ejercicios no era del todo bueno) Yo no sé como lo haciais, pero en los ejercicios de los paquetes y por mucho que lo intentara, siempre acababais juntas de pareja. Pero bueno, tampoco pasaba nada porque de pareja teatral no lo haciais nada mal. Como persona, te he conocido un poquito más, no mucho la verdad, pero creo que tenemos una relación buena y nos llevamos bien. Espero que siga así. Como recuerdo tuyo, me quedo con cuando te vi con el vestido de Lles que te hizo tu hermana. Estabas guapísima. Me lo guardo en la retina. Y también el ensayo general en el patio cuando estuvimos bailando Lluna Mediterrània con la banda tocando para que lo viera Adrian como hacerlo. me mirabas entre avergonzada y extrañada. estoy seguro que pensabas: "este tío flipa si cree que voy a hacer eso yo delante de todo el cole" Y lo bueno es que lo hiciste, y muy bien además. Tu nota, un 9 también.
  • MARÍA A. MARTÍNEZ: Antes de este curso habiamos tenido una relación distante, incluso un poco enbroncada a nivel escolar. Yo creo que no eramos enemigos, pero tampoco eramos amigos ni mucho menos. Yo te respeto, apesar de que a veces se te va la pinza y tú creo que me respetas, a pesar de que a veces se me va la pinza también. Pero este año y como alumna de Teatro, has sido una alumna ejemplar. Siempre con ganas, siempre dispuesta a hacer lo que sea, animando a los demás y con una predisposición muy positiva que me sorprendió gratamente. La María de Teatro molaba mucho, mucho más que la de fuera de Teatro, una Marái con la que por culpa de la jefatura de estudios me he tenido que encontrar en alguna que otra ocasión. Pero esa es otra historia. Aquí te voy a valorar como alumna de Teatro y te voy a poner un sobresaliente, porque te lo mereces. Te he cogido cariño incluso, tal vez porque seas la que más alegrías y disgustos me ha dado al mismo tiempo. Por quedarme con algún recuerdo de ti, me quedo con tu sonrisa el otro día que viniste al despacho sólamente a saludarme. Gracias. Como a Isabel, no creo que te vuelva a dar clase, pero de todos modos, ha sido interesante haberte dado y espero haber aportado algo en tu formación. Un sobresaliente con un 9.

Bueno chicos/as, pues ya he acabado. demasiado largo tal vez, pero me apetecía reflexionar sobre vosotros en esta recta final del curso. Un beso enorme para todos y espero que recordéis Teatro como una agradable experiencia en vuestras vidas. para mi, ha sido un placer y un privilegio haberos tenido conmigo. Hasta siempre y ahora sí, definitivamente...

ABAJO EL TELÓN

4 de junio de 2010

NOTAS DEL TERCER TRIMESTRE

Os pongo las notas del tercer trimestre y en los próximos días pondré las finales y una pequeña valoración final del curso individualizada.



  • ANA ALBIAC................... 10

  • LUCÍA ANIENTO........... 10

  • BELÉN CASTELLÓ........ 9

  • HUGO LÓPEZ................. 9

  • ANDREA PASTOR......... 10

  • BELÉN ROJAS................ 10

  • ADRIÁN BENEIT........... 10

  • ADRIÁN JAEN................ 10

  • JOAQUÍN LACASA........ 9

  • SONIA MARTÍ................ 10

  • ISABEL MILIÁN............. 9

  • IRENE PRIMA................. 9

  • MARÍA MARTÍNEZ........ 9